بررسی پایداری و سازگاری عملکرد دانه ژنوتیپ‌های گندم زمستانه با استفاده از معیار‌های مختلف پایداری در شرایط تنش خشکی آخر فصل

  دستیابی به ارقام گندم که با حداقل آبیاری در بهار بتوانند عملکرد دانه قابل قبولی تولید کنند از جایگاه ویژه‌ای در برنامه‌های به‌نژادی برخوردار است. در این تحقیق به منظور بررسی اثر متقابل ژنوتیپ‌×‌محیط و تعیین سازگاری و پایداری عملکرد دانه لاین‌های جدید گندم نان (EWYT-D) با استفاده از معیارهای مختلف تعیین پایداری برای توصیه و کشت در مناطق سرد کشور در دو شرایط محدودیت آب وآبیاری معمول، تعداد20 لاین جدید و رقم پیشرفته در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه‌های تحقیقات کشاورزی میاندوآب، همدان، تبریز و مشهد در شرایط تن ش خش کی آخر فصل و در ایستگاه‌های اردبیل و کرج جهت تعیین پتانسیل عملکرد لاین‌های جدید در هر دو شرایط آبیاری معمول و تنش خشکی، از سال 1384 تا 1386 به مدت دو سال زراعی ارزیابی شدند. آماره‌های مهم پایداری شامل واریانس محیطی ( Sxi2 )، ضریب تغییرات ( CVi )، ضریب رگرسیون ( bi ) وانحراف از خط ر گرسیون( S2di )، واریانس پایداری ( σ i 2 ) ، معیار ( (Wi ، ضریب تبیین ( R2 ) محاسبه و همچنین از روش گزینش توام عملکرد و پایداری (معیار Ysi ) و روش ناپارامتری رتبه‌بندی عملکرد ( R و SDR ) برای تجزیه پایداری استفاده شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، در هر دو